Waldemar Kućko był jedną z legendarnych postaci gorzowskiej kultury. W latach siedemdziesiątych, będąc w momencie szczytowym swojej kariery twórczej, na pytanie dotyczące artystycznego credo przywołał słowa jednego z czołowych twórców awangardy dwudziestolecia międzywojennego Laszlo Moholy-Nagy’a: „Zupełnie obojętne jest, czy fotografia stwarza «dzieło sztuki», czy też nie. Jest niewątpliwie czymś zasługującym na uwagę, źe «mechaniczna» fotografia tak nisko ceniona pod względem artystycznym, zdobyła w zaledwie stuletnim swym rozwoju ogromne znaczenie, stając się obiektywną formą widzenia danego czasu”
1. Kućko w komentarzu do przytoczonychsłów klasyka awangardy deklarował: „Podzielam w pełni pogląd zawarty w cytacie, bowiem od początku byłem reportażystą i w tym, co robię, z pewnością bardziej jestem fotoreporterem niż artystą. Ale uważam właśnie, iż całe nieszczęście sztuki fotograficznej polega na tym, że zbyt często przykłada się do niej miarki plastyczne,a ona rządzi się przecież swymi własnymi prawami”
2. Zainteresowanie dokumentalnym aspektem fotografii wpłynęło na ścisłe powiązanie twórczości artysty z Gorzowem, miastem, które uczynił podstawowym tworzywem swojej fotografii. (fragment z albumu KUĆKO kolekcja 750 lecia miasta – Macieja Szymanowicza)
Wystawa oryginalnych fotogarafii zorganizowana ze zbiorów Gorzowskiego Towarzystwa Fotograficznego, którego członkiem i współzałożycielem był Waldemar Kućko. Zbiory zostały przekazane przez Elżbietę Kućko żonę Waldemara. Wystawa jest istotnym akcentem 760 – lecia obchodów miasta.
