Włodzimierz Korsak – jeden z założycieli Gorzowskiego Towarzystwa Fotograficznego w Gorzowie Wlkp. (1954), fotografować zaczął bardzo wcześnie, w czasie trwania nauki w Gimnazjum w Rydze, początkowo za pomocą aparatów Goerza, a następnie Leica standard, której pozostał wierny do końca życia. Jego zdjęcia bez wątpienia należą do klasyki fotografii przyrodniczej, za które zdobył wiele nagród w konkursach fotograficznych organizowanych przez redakcję „Łowca Polskiego” oraz prezentowanych na wielu wystawach fotografii łowieckiej w kraju i za granicą. Z wykształcenia leśnik, pracował na stanowisku łowczego Lubuskiej Dyrekcji Lasów Państwowych w Gorzowie Wlkp. Wybrane fotografie prezentowane na wystawie przedstawiają trzy okresy z życia Włodzimierza Korsaka. Pierwszy, przedstawia Anińsk w powiecie Siebieżskim, pod zaborem rosyjskim, strony rodzinne autora, życie rodziny, drugi czasy międzywojenne, pracę zawodową, polowania reprezentacyjne i trzeci okres gorzowski związany z Puszczą Gorzowską.
Zdjęcia pochodzą ze zbiorów członków Klubu Kolekcjonera i Kultury Łowieckiej PZŁ: Zdzisława Korzekwy, Henryka Leśniaka, archiwum Rodziny Dobaczewskich. Publikowane są na podstawie umowy licencyjnej z dnia 13.08.2024 r. Fotografia Włodzimierza Korsaka na okładce autorstwa Waldemara Kućko ze zbiorów archiwalnych GTF.
I - 1886 - 1918
Anińsk swą nazwę przybrał od imienia Anieli, córki Euzebiusza, dziadka Korsaka, tu w 1886 roku przyszedł na świat Włodzimierz Korsak, tu spędził dzieciństwo. Gimnazjum ukończył w Rydze oraz Akademię Rolniczą w Taborze w Czechach. Od wczesnych lat łodzieńczych polował w okolicznych Puszczach: Osyńskiej i Juchowickiej. W okresie I wojny światowej uniknął poboru do armii carskiej, należał do Polskiego Towarzystwa pomocy Ofiarom Wojny, które pomagało Polakom na kresach.
II - 1918 - 1946
Po zajęciu Anińska przez Sowietów zmuszony został do opuszczenia rodzinnych stron na zawsze. W czasie wojny 20 roku przygotowywał mapy dla wojska w Wojskowym Instytucie Geograficznym w Warszawie. Następnie został powołany na posadę Łowczego Generalnego II Rzeczypospolitej, którą za przeciwstawienie się wycince drzew w Puszczy Białowieskiej przez zagraniczne firmy stracił. Przeniósł się na kresy, pracował, jako leśnik w dobrach Jarosława hr. Potockiego, a od 1929 roku w Wileńskiej Dyrekcji Lasów Państwowych, jako łowczy. II wojnę światową przeżył w Wilnie.
III - 1945 - 1973
W wyniku ekspatriacji wyjechał z Wilna na tereny zachodniej Polski do Gorzowa Wlkp., gdzie otrzymał posadę łowczego w Lubuskiej Dyrekcji Lasów Państwowych. Po przejściu na emeryturę zajął się edukacją przyrodniczą młodzieży i dorosłych w zakładach pracy. Tu założył Gorzowskie Towarzystwo Fotograficzne, które działa nieprzerwanie do dziś.
Opracowanie: Grzegorz Dera, Henryk Leśniak, Marian Łazarski
Montaż wystawy: Bogdan Bloch